Έλληνες συγγραφείς επιλέγουν και μοιράζονται μαζί μας αγαπημένα τους
αποσπάσματα από βιβλία παιδικής, εφηβικής ή νεανικής λογοτεχνίας
Ο Σεπτέμβρης στο σχολείο
Τη μέρα που γεννήθηκε ο
Σεπτέμβρης στη χώρα του παππού του, του Χρόνου, μια παρέα συννεφάκια έπαιζαν
κυνηγητό στη γειτονιά.
«Να πάω κι εγώ να παίξω μαζί τους;» ρώτησε
ο Σεπτέμβρης τον πατέρα του το Φθινόπωρο.
Το Φθινόπωρο, που ήταν ζωγράφος, είχε πολύ
δουλειά και λίγη όρεξη για κουβέντες. Ζωγράφιζε με τα μακριά του τα πινέλα. ΄Εβαζε
κίτρινα φύλλα στα δέντρα, χρυσαφένια σταφύλια στ’ αμπέλια και αφρισμένα κύματα
στις ακρογιαλιές.
«Να ρωτήσεις καλύτερα τη μητέρα σου» αποκρίθηκε.
Ετσι ο Σεπτέμβρης ρώτησε τη Βροχή.
«Κυνηγητό;» ξαφνιάστηκε κείνη. «Μα μόλις
γεννήθηκες, δεν μπορείς!»
«Μπορώ!» της αντιμίλησε ο γιος της. Αφού
είμαι μήνας, τρέχω από την πρώτη μου μέρα.»
«Άσ’ τον να παίξει με τα συννεφάκια!» μπήκε
στη μέση ο παππούς ο Χρόνος. «Καιρός του είναι.»
΄Ετσι ο Σεπτέμβρης άρχισε να παίζει
ολημερίς κυνηγητό με τους καινούριους του φίλους.
Ένα πρωί όμως τα συννεφάκια πέρασαν εμπρός
από το σπίτι του βιαστικά, ντυμένα με γκρίζες ποδιές και κρατώντας το καθένα
μια σάκα γεμάτη νερό.
«Ε, συννεφάκια! Για πού το βάλατε;» ρώτησε
ο Σεπτέμβρης. «Δε θα παίξουμε σήμερα;»
«Δεν μπορούμε!» είπαν μ’ ένα στόμα τα
συννεφάκια. «Από σήμερα θα πηγαίνουμε κάθε μέρα σχολείο.»
Και συνέχισαν ο δρόμο τους βιαστικά.
«Να πάω κι εγώ στο σχολείο μαζί τους;»
ρώτησε ο Σεπτέμβρης τη μάνα του.
Η κυρα-Βροχή ετοιμαζόταν να κατέβει στη γη
να ποτίσει τους αγρούς και τους κήπους, να καταβρέξει τους δρόμους και να
πλύνει τις πόλεις. Είχε φούριες λοιπόν και λίγο κέφι για λόγια.
«Δε ρωτάς καλύτερα τον πατέρα σου;» είπε.
Έτσι ο Σεπτέμβρης ρώτησε το Φθινόπωρο,
που ζωγράφιζε ακόμα.
«Σχολείο;» απόρησε του λόγου του. «Μα δεν
είσαι παρά δέκα ήμερών. Τα συννεφάκια ίσως έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο.»
«Και τι σημασία έχει;» γκρίνιαξε ο γιος
του. «΄Ενας μήνας δέκα ημερών δεν έχει προχωρήσει και λίγο. Αν ήμουν εννιά, θα
καθόμουν στο σπίτι να τεμπελιάζω.»
«Άσ’ τον να πάει σχολείο!» μπήκε στη μέση
ο παππούς ο Χρόνος. «Καιρός είναι.»
Έτσι ο Σεπτέμβρης έτρεξε γρήγορα, πρόφτασε
τα συννεφάκια και πήγε μαζί τους στο σχολείο της Συννεφιάς…
Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα παιδιά του Φθινοπώρου»
(Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου,
Τα παιδιά του Φθινόπωρου -Σειρά: Ιστορίες
με τους 12 μήνες, εκδόσεις Πατάκης 1988, 20η έκδοση 2015.
Εικονογράφηση: με κολάζ της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου)
Η Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα,. Έχει δημοσιεύσει ως τώρα 60 βιβλία για παιδιά
και νέους, τρία για ενηλίκους και πέντε θεωρητικά για την παιδική/νεανική λογοτεχνία.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Ουράνη από
την Ακαδημία Αθηνών (1984), με δύο
κρατικά βραβεία (1999, 2009), με τον έπαινο Pier Paolo Vergerio του
Πανεπιστημίου της Padova (1989), με 10 ακόμη πανελλήνια βραβεία
παιδικής/εφηβικής λογοτεχνίας και τέσσερις τιμητικές πλακέτες. Ήταν δύο φορές
υποψήφια για τo διεθνές βραβείο H.C. Andersen (1994, 2010), καθώς και για το
διεθνές βραβείο Astrid Lindgren (2015). Έργα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά,
στα ιαπωνικά, στ’ αλβανικά και στα κορεατικά,
έχουν μεταδοθεί από τα ΜΜΕ κι έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και
αναγνωστικά ελληνικά και ξένα. Εργάστηκε εθελοντικά επί 30 χρόνια για τους
σκοπούς του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου/Ελληνικού Τμήματος της
Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα – ΙΒΒΥ. Διετέλεσε
μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΙΒΒΥ (1998–2002), εκλεγμένη από του
εκπροσώπους των χωρών-μελών της, και πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του
Διεθνούς Βραβείου Φιλαναγνωσίας ΙΒΒΥ-Asahi (2002, 2003). Το 2008 ανακηρύχτηκε
Επίτιμη Πρόεδρος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το 2014 επίτιμο
μέλος της ΙΒΒΥ.
Περισσότερες πληροφορίες για τη
ζωή κα το έργο της:
και
Ιδέα-επιμέλεια στήλης: Γιώτα
Κοτσαύτη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;