Μ’
ένα βιβλίο πετάω,
ως
τ’ ουρανού τις ρούγες.
Ανοίγω
δυο φτερούγες,
γίνομαι
χρυσαϊτός
κι
αγγίζουν τα φτερά μου
στου
ορίζοντα τις στράτες
βουνοκορφές
χιονάτες,
λουσμένες
με ηλιοφώς.
Μ’
ένα βιβλίο πετάω,
την
πλάση τραγουδάω!
Σελίδα
τη σελίδα
ρουφώ
περίσσιο μέλι,
βιβλίο,
χαράς κυψέλη,
φίλος
χωρίς λαλιά.
Που
όμως μου λέει τόσα
με
τη δική μου γλώσσα
κελάηδημα
από μύρια
της
άνοιξης πουλιά.
Μ’
ένα βιβλίο πετάω,
ζω,
σκέφτομαι, αγαπάω!
ΝΤΙΝΑ
ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;